น้ำตาหมาดำ

เราเป็นคนกลัวผีนะถึงแม้จะไม่เคยเห็นเลย แต่ตอนเราอยู่มหาลัวปีสองเห็นจะได้ มันทำให้เราเชื่อทันทีเลยว่าผีมีจริง วันนั้นเราจะไปทัศนศึกษาอาจารย์นัดให้นักศึกษาไปรวมกลุ่มกันที่ซู้มของคณะ เราก็ไปนั่งเพราะเรามาเช้ากว่าเพื่อนๆ



พอเรานังได้ซักพักก็มีหมาดำตัวหนึ่งเดินมาในซู้มมันเดินมาหาเราพร้อมกับ เอาหัวมาเกยกับตักเรา เราเลยเอ็นดูมันเลยลูบหัวมันพอซักพักมันหาวออกมาสองสามครั้งน้ำตามันไหลออก มาเราเห็นเลยเอามือจับทิชชูเช็ดให้มันแล้วก็เอามือลูบหัวมันเล่น



มันนั่งอยู่กับเราจนอาจารย์เรียกขึ้นรถ เรากลับมาจากทัศนศึกษา เรานอนหลับบนรถพอตื่นมาก็เอามือขยี้ตาเพราะมันเป็นเรื่องปรกติของคนพึ่งตื่น นอนอ่านะ เราลงจากรถก็เดินตามหามันแต่ไม่เจอมันแล้วก็เลยไม่ได้สนใจ



พอจากนั้นอีกซักสองสามวันเราเห็นข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์ว่ารุ่นน้องที่ โรงเรียนตอนมัธยมถูกฆ่าตาย เราก็ไม่ได้สนใจนะเพราะว่าเราก็ไม่ได้รู้กจักมักจี่กับน้องเขา แต่เพื่อนเรามันรู้จักน้องเขาเพราะว่าบ้านใกล้กัน



วันนั้นเราเดินกลับบ้าน เราก็เหลือยมองไปตามศาลาเพราะว่ามหาลัยเราอยู่ใกล้กับวัดเราเดินผ่านไปผ่าน มาเห็นคนตายจนเริ่มชินเผอิญรุ่นน้องคนนั้นก็จัดงานศพที่วัดนี้ด้วยเราก็มอง ตามปรกติแต่ไม่เห็นศพหรอกนะ



จากนั้นเราก็เดินผ่านไปไม่ได้สนใจอะไร พอตกกลางคืนเราเข้านอน เรานอนกับพี่สาวปรากฏว่าเราหลับได้ซักพัก ก็เห็นน้องเค้ามานั่งอยุ่ที่ปลายเท้า แต่น้องเค้านั่งบนเก้าอี้นะ น้องเค้าจ้องมาที่เราก่อนจะถามว่า"ทำไมพี่เจอหนูถึงไม่ไหว้หนู



ทำไมพี่ไม่ทักหนูคนอื่นเค้าเห็นเค้ายังไหว้หนูเลย"จากนั้นเราก็เห็นภาพ ภายในบ้านเรากลายเป็นศาลาที่ตั้งศพน้องเค้า แล้วซักพักน้องเค้าลงจากเก้าอี้ เดินมานั่งบนตัวเรา ทีนี้เราสติแทบแตกรีบดิ้นแต่มันขยับไม่ได้



ซักพักน้องเขาก็หันหน้ามามองเราพร้อมกับยิ้ม จากภาพที่เราเห็นเป็นศาลา ก็กลายเป็นภาพเหตุการณ์ก่อนที่น้องเขาจะถูกฆ่า และขณะที่กำลังถูกฆ่า จนถึงน้องเขาตายยังไง ตายที่ไหน เห็นชัดเจนเลย แต่ที่เราไม่เห็นคืนหน้าคนร้ายเราเห็นคนร้ายสองคนที่ฆ่าน้องเค้าเป็นเพียง แค่เงาที่เงื้อมีดแค่นั้นเอง แล้วภาพเหตุการณ์นั้นก็หายไป กลายเป็นภาพของเมรุเผาศพแทน



เรากลัวมากจนสวดมนต์ทำทุกวิถึทางเพื่อให้น้องเค้าไป แต่น้องเค้าไม่ไป เราเลยคิดแบบปลงตกว่า ตายแน่งานนี้ ซักพักน้องเค้าก็ยิ้ม พร้อมกับบอกเราว่า "คราวนี้ถ้าพี่เจอหนู อย่าลืมทักหนูนะ"น้องเค้าพูดเสร็จก็หายไป



เรารีบทะลึ่งตัวขึ้นทันที พร้อมกับปลุกพี่สาว พี่มันไม่เชื่อบอกว่าไร้สาระอีก เราเลยได้แต่นอนคิดว่าฝันไปหรือเปล่าวะ แต่พอวันต่อมา ตกดึกที่บ้านดันมีกลื่นธุปเสียได้ เราเลยรู้ว่ามันไม่ใช่ความฝันเราเพ่นไปนอนบ้านแม่ทันที



ปล่อยให้พี่มันอนคนเดียว น้องเค้าตามเราอยู่ประมาณสามวันก็หายไปเราเลยไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ แต่เรื่องมันไม่จบแค่นี้ หลังจากนั้นเราก็เจอเหตุการณ์แปลกๆ ปกติเรานอนดึกเรามองออกไปตรงระเบียงบ้าน



เห็นผู้หญิงคนนึงเดินก้มหน้าก้มตาใส่เสื้อสีดำ กับกางเกงยีนส์เดินผ่านไปพอดีผ้าใบหน้าบ้านของเพื่อนบ้านมันบังเราเลยมองไม่ เห็นว่าเขาเดินไปถึงไหนเราก็รอดูว่าเขาจะเดินออกมารึเปล่าเพราะว่าผ้าไปมัน กั้นตรงนั้นเป็นถนนทางตรงไม่มีทางไปทางอื่นแล้วยังไงเขาก็ต้องเดินพ้นผ้าใบ ออกมา



แต่ไม่มีเขาหายไปเลยไม่เดินโผล่ออกมาให้เห็นและไม่มีเสียงเปิดประตูรั้ว ด้วย แล้วอีกอย่างเรารู้สึกไม่คุ้นหน้าไม่ใช่เพื่อนบ้านแน่ๆ เท่านั้นแหละเราเลยรีบไปนอนทันที บางครั้งเรากลับจากทำงานก็เห็นคนแก่หัวหงอกนั่งคุดคู้อยู่กับเสาไฟฟ้า



เราเดินเข้าไปใกล้เสาไฟพอเห็นแกเข้าถึงกับสะดุ้งรีบโกยทันทีเลย เพราะมันดึกแล้ว ใครจะบ้ามานั่งอยู่ตรงเสาไฟ แล้วเหตุการณ์เด็ดที่สุดคือ เราไปหอเพื่อนพอดีเพื่อนที่ไปกับเราอีกคนมันมีสัมผัสที่หก



เราเข้าไปในห้องกำลังจะกินข้าวเผอิญเราเห็นว่ามีผู้ชายคนนึงยืนอยู่ข้าง หลังใส่เสื้อสีขาว กางเกงสีน้ำเงิน เราเห็นด้วยหางตานะ แต่เราคิดว่าเราตาฝาดไปเองเลยไม่ได้สนใจ พอซักพักเราก็ยังเห็นอยู่ เลยแกล้งพูดออกไปว่า



"เราว่าเราเห็นผู้ชายยืนอยู่ข้างหลังเรานะ"ไอเพื่อนมันก็บอกว่า "อืมเราก็เห็น" เราขนหัวลุกแล้วพูดกับมันอีกว่า "ใช่คนที่ใส่เสื้อสีขาว" ส่วนกางเกง "สีน้ำเงิน"(พูดพร้อมกับเพื่อนอีกคน) ไอเพื่อนเรามันเห้ฯจนชินมันก็ไม่ได้ใส่ใจนั่งกินเฉยแต่เราเสียวสันหลังวูบๆ เลย



ถึงแม้ว่าเราจะเห็นเหมือนกับเพื่อนแต่ปัจจุบันนี้เราก็ยังไม่มันใจเลยว่า เราเห็นจริงหรือเปล่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่างๆ ทำให้เรานึกถึงหมาตัวนั้นเลยละ ตามที่คนโบราณเค้าว่ากันว่าน้ำตาของหมาดำทำให้เห็นผี ปล.ถ้าไม่เชื่อลองพิสูจน์




Credit : shockfmclub.com