ลอง...ตาย!!

"เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องที่ผมและเพื่อน ๆ
ต้องจดจำกันไปชั่วชีวิตเลยก็ว่าได้ครับ
เพราะเพื่อนที่พวกผมรักต้องมาจากพวกผมไปอย่างไม่มีวันกลับ
เพราะความชอบลองดีนี่เอง

แอ๋มเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างจะมั่นใจในตัวเองสูงหัวสมัยใหม่
ไม่ค่อยจะเชื่อถือในเรื่องผีสางซักเท่าไหร่ วันหนึ่งแอ๋มได้ไปเจอหนังสือเก่า ๆ
เล่มหนึ่งจากสวนจตุจักร มันเป็นเรื่องราวของการพิสูจน์ในสิ่งที่ลี้ลับ

ผมรู้สึกว่าแอ๋มจะติดใจกับหนังสือเล่มนั้นมากคอยชักชวนให้พวกผมลองทำอย่างหน ังสือที่ได้บอกเล่าไว้ มันเป็นวิธีในการที่จะได้เข้าไปสัมผัสกับเรื่องของวิญญาณและวิธีหนึ่งที่แอ๋ มดูท่าทางจะชอบและอยากลองมาก ๆ ก็คือการทดลองตายครับ มันเป็นวิธีที่พวกผมไม่ค่อยจะเห็นด้วยกับแอ๋มซักเท่าไหร่
ก็ความตายนี่ครับใครจะอยากไปลอง ผมพยายามขอให้แอ๋มเปลี่ยนความคิดนี้ซะ มันดูเสี่ยงเอามากๆ แต่แอ๋มไม่เชื่อครับ แถมยังให้พวกผมไปหาอุปกรณ์มาอีกต่างหาก

อุปกรณ์ที่ว่านี่ก็มี ขี้เถ้าจากเชิงตะกอนห่อผ้าดำเอาไว้ สายสิญจน์ ดอกไม้ธูปเทียน และที่ขาดไม่ได้ก็คือโลงศพครับ และต้องเป็นโลงศพที่ใช้แล้วด้วย
ส่วนสถานที่ก็ต้องเป็นที่วัดร้างครับ

และวันนั้นก็มาถึงแอ๋มได้นัดพวกผมไปที่วัดร้างแห่งหนึ่ง ซึ่งแอ๋มได้เตรียมอุปกรณ์ต่าง ๆ เรียบร้อบแล้ว เพียงแต่รอให้พวกผมไปร่วมพิธีกับเธอเท่านั้น แอ๋มบอกผมว่าทุกคนที่เข้าร่วมพิธีต้องใส่เสื้อผ้าสีดำ และต้องเอาผงขี้เถ้าที่ละลายกับน้ำในวัดมาป้ายที่ตา เพื่อที่จะได้เห็นวิญญาณที่ออกจากร่างแล้วของแอ๋ม

เมื่อถึงเวลา แอ๋มเริ่มจุดธูป และก็นำไปปักรอบ ๆ โลงศพ จากนั้นก็เอาน้ำขี้เถ้ามาป้ายที่ตา ต่อมาก็ลงไปนอนในโลงศพ แอ๋มให้ผมมัดเธอด้วยสายสิญจน์และดอกไม้ธูปเทียน นั่นมันเป็นวิธีมัดตราสังข์ชัด ๆ ผมบอกให้แอ๋มเลิกอย่าลองพิสูจน์อะไรบ้า ๆ อย่างนี้เลย ไม่ครับ แอ๋มไม่เชื่อผม แอ๋มเริ่มท่องคาถาเบา ๆ
แอ๋มบอกว่ามันเป็นคาถาปลุกวิญญาณ ขณะนั้นเองก็เกิดลมพัดมาวูบหนึ่ง
(sfx:เสียงลมแรงๆ) มันทำให้ผมหนาวเย็นไปถึงกระดูก และผมรู้สึกถึงความน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก แล้วผมก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่ออยู่ ๆ หมาก็หอนขึ้นมา(sfx:เสียงหมาหอน)

สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมเกือบจะช็อค ก็คือ ผมเห็นวิญาณของแอ๋มกำลังล่องรอยออกจากร่างของเธอ ข้าง ๆ แอ๋มนั้นก็มีผู้ชายที่น่ากลัวสองคนแต่งตัวแบบยมฑูตที่ผมเคยเห็นในทีวีกำลังพ าเธอไป ส่วนรอบ ๆ ตัวผมก็เต็มไปด้วยวิญญาณมากมายคอยแลบลิ้นปลิ้นตาหลอกผมอยู่ พร้อมกับเสียงร้องที่โหยหวนชวนสยองของพวกมัน พวกมันกำลังเดินเข้ามาหาผม ผมเอามือมาขยี้ที่ตา แต่ให้ตายเถอะผมไม่ได้ตาฝาด ผมและเพื่อน ๆ จึงรีบวิ่งออกจากวัดร้างนั้นทันทีโดยไม่หันมามองข้างหลังอีกเลย

รุ่งเช้าผมกลับไปที่วัดร้างนั้นใหม่ แต่ผมมาช้าไปแล้ว เพราะที่นั่นมีแต่ร่างที่ไร้วิญญาณของ แอ๋ม พร้อมกับร่องรอยของการทำพิธีทดลองความตาย ที่ทำให้แอ๋มพบกับจุดจบของเธอ ด้วยการลองดีที่เธอชอบนั่นเอง"