วันพฤหัสบดีที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2553

อย่าท้าทาย!!

คำเตือน//ระวังไว้ก่อนที่คุนจะพูดอะไรเรื่องนี้ปนเรื่องจากนักศึกษาคนหนึ่ง..................

สวัสดี ค่ะดิฉันเป็นนักศึกษาปี 1 ในมหาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ
ที่จะเล่าให้พี่ๆฟังไม่ใช่ ประสปการณ์ในมหาลัยนะค่ะ
แต่เป็นประสปการณืตอนเรียนอยู่ชั้นมัธยมที่จังหวัด นครสวรรร์

บ้านดิฉันอยู่ที่จังหวัดเพชรบรณ์ ดิฉันเลยต้องมาอยู่หอพัก
หอพัก ที่ดิฉันอยู่เป็นหอพักสตรี จึงทำให้ดิฉันมีแต่เพื่อนๆผู้หญิงเป็ฯส่วนใหญ่ ส่วนตัว ดิฉันเองมีนิสัยที่ชอบทำอะไรแบบสนุกไปวันๆ

แล้วภาษาที่เพื่อนๆเรียก คือชอบ(แวกกฏ) ของหอพักเป็นประจำ
หนีเที่ยวไปเดินห้าง ไปตามเทศกาล ที่จังหวัดเขาจัดขึ้น
ซึ่งหอพักมีกฏระเบีนบให้นักเรียนเข้าหอพักห้ามเกินเวลา 18.00 น.
แต่ดิฉันก็ไปกับเพื่อนที่หอแล้วกลับเกินเวลาอยู่ประจำ
แต่ผู้ดูแล หอพักก็เอาผิดดิฉันไม่ได้ เพราะดิฉันจะเอาตัวรอดไปได้ทุกครั้งจนผู้ดูแลตั้งชื่อ ดิฉันว่า ปลาไหล

และแล้วก็มาถึงวันเกิดเหตุที่ดิฉันไม่มีวันลืมเลย

หลังจาก การเรียนของวันสิ้นเดือนจบลง เจ้าของหอพักให้ดิฉันแล้วเพื่อนพาน้องๆ ไปตัดผมเพราะว่าพรุ่งนี้อาจารย์จะตรวจ
พอทุกคนตัดผมเสร็จแล้วก็ประมาณ เวลา 19.30 น. เป็นเวลาที่รถประจำทางที่ผ่านหน้าหอพักหมดพอดี

ดิฉันจึง เหมารถจากทางอีกด้านหนึ่งซึ่งเป็นทางด้านหลังหอพัก
แล้วทางรถผ่านทาง เดียวคือทางวัดซึ่งติดกับหอพัก แล้วทางเข้าหอพักเป็นทางแคบๆแล้วมึดมาก ซึ่งรถที่เราเหมามาเขาไม่เข้าไปส่งเราต้องเดินเข้าประมาณ 100 เมตร

ขณะที่เราผ่านวัดวันนั้นมีงานศพที่กำลังเตรียมตัวจะสวดอภิธรรมตามประเพณี ความนึกสนุกของดิฉันก็เกิดขึ้นดิฉันได้ร้องทักเจ้าของงาน คือคนที่นอนในโรงสี่เหลี่ยมนั้น ว่า สวัสดีค่ะ แล้วยกมือไหว้

หลังจากนั้นเพื่อนๆได้ร้องทักว่าอย่า พูดแบบนี้เดี๋ยวเขาก็ตามมาหรอก แต่ดิฉันไม่ฟังแล้วยิ่งสนุกไปกันใหญ่ เพราะ รถที่นั่งมาเป็นใจดับไฟทำให้ที่รถมึดมาก แล้วทุกคนก็ กรีดกันเสียงดังมาก ดิฉันหัวเราะดังลั่น แล้วพอรถจอดที่เราต้องเดินไปมีคนเล่นผีถ้วยแก้วอยู่

ดิฉันก็ ร้องทักว่าเล่นไม่ชวนเลยนะแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นคือเพื่อนพากันว่าฉัน ว่าเดี๋ยวก็เจอดีหรอก แต่ดิฉันยังไม่เลิกสนุก ดิฉันวิ่งก่อนใครแล้วบอกว่ามีใครก็ไม่รู้อยู่บนกำแพงวัด

เพื่อนๆพากันร้องกรีด แต่ดิฉันหัวเราะชอบใจ แล้วพอเราเข้าถึงที่ หอพัก ต่างก็พากันแยกยายไปอาบน้ำดิฉันก็ไปอาบน้ำเช่นกัน
แต่ห้องที่ดิฉันจะอาบมีคนอาบอยู่ดิฉันจึงต้องต่อคิว จึงเอาพาเช็ดตัวพาดไว้ที่ขอบห้องน้ำ

แต่พอดิฉันเงยหน้าขึ้นไปจะพาดผ้าสิ่งที่ฉันห็นคือ ภาพผู้ชายมองลงมาที่ฉัน แล้วยิ้ม หลังคาห้องน้ำจะมีกระเบื่องใสอยู่แผ่นหนึ่งจึงทำให้ฉันเห็นชัดขึ้น ดิฉันร้องกรีดอย่างดังแล้วตัวสั่นมาก

เพื่อนสนิทฉันมากอดฉันไว้แน่นแล้วร้องไห้ พอเพื่อนดิฉันสวดมนต์ดิฉันก็หายตกใจแล้วเล่าให้เพื่อนฟังเพื่อนๆจึงไปขอธูป ผู้ดูแลหอพักมาให้ไหว้พระแล้วขออโหสิกรรมให้กับศพที่วัด แล้วคนที่เล่นผีถ้วยแก้วก็ด้วย

แล้ววันรุ่งขึ้น เพื่อนดิฉันพาดิฉันไปที่วัดที่งานศพนั้น ดิฉันตกใจมาก เพราะสิ่งที่เห็นคืองานศพของผู้ชาย แล้วหน้าตายังคล้ายกับที่ดิฉันเห็นเมื่อคืน ดิฉันถามคนที่มางานบอกว่าเป็นศพที่เกิดอุบัติเหตุรถคว่ำตายเมื่อคืนนี้เอง

ทำให้ดิฉันช๊อกไปชั่วขณะแล้วดิฉันก็ได้ไหว้ศพเพื่อขออโหสิกรรม
ต่อจากนั้น มาดิฉันไม่เคยทักอะไรหรือเล่นอะไรแบบนี้อีกเลย

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น